Wieluń
Welun, Welun, Welungen
Roczniki
1791 1808 1809 1810 1811 1812 1813 1814 1815 1816 1817 1818 1819 1820 1821 1822 1823 1824 1825 1826 1827 1828 1829 1830 1831 1832 1833 1834 1835 1836 1837 1838 1839 1840 1841 1842 1843 1844 1845 1846 1847 1848 1849 1850 1851 1852 1853 1854 1855 1856 1857 1858 1859 1860 1861 1862 1863 1864 1865 1866 1867 1868 1869 1870 1871 1872 1873 1874 1875 1876 1877 1878 1879 1880 1881 1882 1883 1884 1885 1886 1887 1888 1889 1890 1891 1892 1893 1894 1895 1896 1897 1898 1899 1900 1901 1902 1903 1904 1905 1906 1907 1908 1909 1910 1911 1912 1913 1914 1915 1916 1917
| 1791 |
|
| 1808 |
|
| 1809 |
|
| 1810 |
|
| 1811 |
|
| 1812 |
|
| 1813 |
|
| 1814 |
|
| 1815 |
|
| 1816 |
|
| 1817 |
|
| 1818 |
|
| 1819 |
|
| 1820 |
|
| 1821 |
|
| 1822 |
|
| 1823 |
|
| 1824 |
|
| 1825 |
|
| 1826 |
|
| 1827 |
|
| 1828 |
|
| 1829 |
|
| 1830 |
|
| 1831 |
|
| 1832 |
|
| 1833 |
|
| 1834 |
|
| 1835 |
|
| 1836 |
|
| 1837 |
|
| 1838 |
|
| 1839 |
|
| 1840 |
|
| 1841 |
|
| 1842 |
|
| 1843 |
|
| 1844 |
|
| 1845 |
|
| 1846 |
|
| 1847 |
|
| 1848 |
|
| 1849 |
|
| 1850 |
|
| 1851 |
|
| 1852 |
|
| 1853 |
|
| 1854 |
|
| 1855 |
|
| 1856 |
|
| 1857 |
|
| 1858 |
|
| 1859 |
|
| 1860 |
|
| 1861 |
|
| 1862 |
|
| 1863 |
|
| 1864 |
|
| 1865 |
|
| 1866 |
|
| 1867 |
|
| 1868 |
|
| 1869 |
|
| 1870 |
|
| 1871 |
|
| 1872 |
|
| 1873 |
|
| 1874 |
|
| 1875 |
|
| 1876 |
|
| 1877 |
|
| 1878 |
|
| 1879 |
|
| 1880 |
|
| 1881 |
|
| 1882 |
|
| 1883 |
|
| 1884 |
|
| 1885 |
|
| 1886 |
|
| 1887 |
|
| 1888 |
|
| 1889 |
|
| 1890 |
|
| 1891 |
|
| 1892 |
|
| 1893 |
|
| 1894 |
|
| 1895 |
|
| 1896 |
|
| 1897 |
|
| 1898 |
|
| 1899 |
|
| 1900 |
|
| 1901 |
|
| 1902 |
|
| 1903 |
|
| 1904 |
|
| 1905 |
|
| 1906 |
|
| 1907 |
|
| 1908 |
|
| 1909 |
|
| 1910 |
|
| 1911 |
|
| 1912 |
|
| 1913 |
|
| 1914 |
|
| 1915 |
|
| 1916 |
|
| 1917 |
|
Pobliskie współrzędne geograficzne
odległość mierzona w linii prostej
kościół ewangelicko-augsburski w Wieluniu (1.3 km), parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Wieluniu (1.3 km), Grób Kazimiery i Stanisława Kalinowskich (1.4 km), Grób rodziny Jendrzejaczyków (1.4 km), ruiny już nieistniejącej fary św. Michała Archanioła w Wieluniu (1.5 km), parafia św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Wieluniu (1.5 km), kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Wieluniu (1.5 km), Dąbrowa (1.7 km), Gaszyn (2.3 km), Niedzielsko (4.1 km), Krzyworzeka (4.3 km), Ruda (4.7 km), Chotów (4.8 km), Urbanice (5.0 km), Kadłub (5.2 km), Kamionka (6.6 km), Mątewki (6.9 km), Popowice (7.2 km), Czarnożyły (7.3 km), Starzenice (7.3 km), Mokrsko (7.7 km), Ożarów (7.8 km), Wierzchlas (8.1 km), Piaski (8.3 km), Pątnów (9.0 km), Kąty (9.2 km), Grębień (9.4 km), Komorniki (9.4 km), Biała Druga (9.5 km), Wierzbie (10.1 km), Walenczyzna (10.7 km), Łaszew (11.0 km), Pustkowie Świątkowskie (11.1 km), Młynisko (11.4 km), Nietuszyna (11.7 km), Łyskornia (11.9 km), Świątkowice (12.0 km), Mierzyce (12.0 km), Gwizdałki (12.4 km), Skomlin (12.4 km), Naramice (12.5 km), Bolków (12.6 km), Wróblew (12.8 km), Bieniec (12.9 km), Okalew (12.9 km), Sołtysy (13.0 km), Kłoniczki (13.8 km), Ostrówek (14.1 km), Rudlice (14.2 km), Aleksandrów (14.3 km), Wiry (14.4 km). Porównanie: Warszawa (204.6 km), Berlin (382.5 km), Paryż (1186.9 km), Londyn (1297.1 km), Waszyngton (7109.4 km).
Mapy
Wiki Targeo Google Maps Google Satellite Google Street View Bing Maps Wikimapia MapQuest (USA) Tageo (SaveAsJPG)Wyszukiwarki internetowe
Google Google Maps WikipediaŹródła
- {#1} WIELUŃ. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Edycja elektroniczna (MR09760), redakcja ogólna: Tomasz Jurek, opracowanie informatyczne: Stanisław Prinke; miejsce w źródle: t. 7 Wieluń, s. 169-173, http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=24470
- {#2} WIELUŃSKI POWIAT. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Edycja elektroniczna (MR09760), redakcja ogólna: Tomasz Jurek, opracowanie informatyczne: Stanisław Prinke; miejsce w źródle: t. 7 Wieluń, s. 173, http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=24472
-
{#3}
WIELUŃSKA ZIEMIA, KSIĘSTWO. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Edycja elektroniczna (MR09760),
redakcja ogólna: Tomasz Jurek, opracowanie informatyczne: Stanisław Prinke; miejsce w źródle: t. 7 Wieluń, s. 173-174, http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=24473
WIELUŃSKA ZIEMIA, KSIĘSTWO (1370 terra Wielunensis) obejmowała pow. ostrzeszowski i wieluński, ponadto za Władysława Opol. południową część Sieradzkiego i półn.-zach. Krakowskiego.
1370 Ludwik Węg. nadał ziemię wiel. in feudum Władysławowi Opol. (DH 3, 336) wraz ze wszystkimi zamkami: Wieluniem, Bolesławcem, Brzezinami, Krzepicami, Olsztynem, Bobolicami i ich okręgami (MPH 2, 645, DH 3, 336); 1372 Władysław Opol. tytułował się księciem W. (A 2, 4, n.), „księstwo” to składało się z 5 dystryktów: bolesł., brzeźnickiego, krzepickiego, olsztyńskiego i wiel. (DP 17, 18; MK 74, 4, zob. Ros. 84); 1375-82 dołączono dystr. ostrz. (Wp 1690; DP 13); 1378 Hińcza star. gener. opolski i wiel. (MK 14, 461); 1382 Bern. Wierusz, sędzia gener. wiel. (MK 17, 124); 1383 na zjeździe w Sieradzu szlachta zażądała przyłączenia W. do Korony (DH 3, 428); 1385 Jagiełło zobowiązał się przyłączyć W. do Polski (DH 3, 451); 1391 król wkroczył do ziemi wiel. i zajął ją z wyjątkiem Bolesławca, który bronił się do 1401 (DH 3, 516, 517, o dacie Ros. 84); 1392 król wydał przywileje dla m. Wielunia i Praszki (BCd 231; Nies. 5, 335-336), 1393-94 opłacał szlachtę i urzędników wiel. (RD 163, 185, 192, 193, 198, 201, 216); 1393 Władysław Opol. zapisał m.in. W. ż. Ofce, a po jej śmierci bratankom: Janowi, Bolkowi, i Bernardowi (LBU 2, 313); 1395 Bern. Wierusz sędzia wiel. i Mik. z Mikorzyna psęd. ostrz. (H 24); 1410 chorągiew ziemi wiel. XIII, na białym polu w środku poprzeczny czerwony pas. Ponieważ była nieliczna, król dołączył do niej zaciężnych ze Śląska (DH 4, 39); 1420 podatek wdzie sier. (GO 1, 3, zob. Ros. 85); 1432 na obszarze W. działał Puchała (SRS 6, 166); 1440 Wrocławianie zniszczyli W. korzystając z wyjazdu króla na koronację do Węgier (SRS 13, 76); 1442 Azenheimer, dowódca Elżbiety węgierskiej, spustoszył W. (DH 4, 682); 1447 Jan Katowicki dwakroć najechał i splądrował W. (DH 5, 41); 1451 wielu ze szlachty wiel. poległo pod Byczyną, walcząc przeciwko Janowi Jelczowi (DH 5, 97-98); 1452 Bolko opolski najechał Siewierskie i W. (DH 5, 113); morowe powietrze (DH 5, 116, 117); 1456 pertraktacje króla z Bolkiem opolskim o pożyczkę 100000 fl. pod zastaw ziemi wiel. nie doszły do skutku (DH 5, 222); 1474 Maciej węg. wysłał wojska celem spustoszenia Wielkopolski i W. (DH 5, 615).
1383-1472 wzmianki Pominięto w tym wykazie dokumenty z tytulaturą Władysława Opol., ks. opolskiego, wieluńskiego etc. (DH 1, 53; 2, 409; 3, 420; 504, 511, 522; 4, 103; 5, 214; D 3, 120-122, 148, 149, SRS 6, 166; 13, 180). -
{#4}
Wieluń wg Rymuta. Nazwy miast Polski,
prof. Kazimierz Rymut,
Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1987, wyd. II uzup.; miejsce w źródle: strona 262
WIELUN, miasto w woj. sieradzkim. Wieluń, stary gród, stanowiący ośrodek kasztelanii, później ziemi wieluńskiej, notowany jest od XIII w. (Velun 1262). Nazwa pochodzi od nazwy osobowej Wielun; utworzona została przy użyciu przyrostka *-јь. N. os. Wielun powstała od imion złożonych typu Wielisław. -
{#5}
Wieluń wg Glogera. Geografia historyczna ziem dawnej Polski,
Zygmunt Gloger,
1900, Kraków,
Spółka Wydawnicza Polska; miejsce w źródle: s. 98-100; przechowuje:
Biblioteka Narodowa, miejsce w repozytorium: II 231.958; przechowuje:
Polona, miejsce w repozytorium: https://polona.pl/item-view/e6c69e93-487f-405d-bbd2-12e5d838bc66
…… Ziemia zaś Wieluńska, wzdłuż granicy śląskiej ciągnąca się, miała przestrzeni mil kwadratowych 50½ i podzielona była na dwa powiaty: większy Wieluński i znacznie mniejszy Ostrzeszowski. Pierwej zwana ona była ziemią Rudzką, od grodu zbudowanego we wsi Rudzie. …… Długosz opowiada, że ponieważ Ruda miała grunt nieużyty i bezwodny, przeto miasto przeniesionem zostało w okolicę piękniejszą, na płaszczyznę pochyłą i żyzną, strugami bieżącej wody zwilżoną, do miejsca zwanego Wieluniem, od którego cała ziemia Rudzka dostała nazwę Wieluńskiej.
Województwo Sieradzkie w czterech powiatach obejmowało w wieku XVI parafij 127, miast 29 i wsi 938, ziemia zaś Wieluńska parafij 67, miast 13 i wsi 182, miała zatem względnie do przestrzeni znacznie liczniejsze parafie i miasteczka. Gleby ornej miała ziemia Wieluńska w stosunku do ogólnej przestrzeni mniej niż inne. Przyczyny tego, że pomimo najrzadszego zaludnienia było tu najwięcej kościołów i duchowieństwa, szukać należy w osobistej pobożności panujących książąt. …… Ziemia Wieluńska rządziła się osobno, mając własnych urzędników ziemskich i sądowych. Miała jednego senatora mniejszego, to jest kasztelana wieluńskiego, starostwa grodowe dwa: Wieluńskie i Ostrzeszowskie, niegrodowe: Bolesławskie i Grabowskie. Sejmikowała w Wieluniu i obierała 2 posłów. W każdym z jej powiatów byli urzędnicy ziemscy oddzielni, począwszy od podkomorzego. Tylko wojewoda sieradzki mianował podwojewodziego wieluńskiego i dowodził pospolitem ruszeniem tej ziemi. Herb jej przedstawia baranka z chorągiewką i krzyżem. …… -
{#6}
Wieluń 1933. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych,
Wydawnictwo Książnicy Naukowej, Przemyśl–Warszawa 1933,
Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=12786; miejsce w źródle: strona 1825
Miejscowość i jej charakter:
Wieluń, m-to
Terytorjalnie właściwe władze i urzędy oraz urządzenia komunikacyjne
Gmina
Wieluń (m-to)
Powiat polityczny
Wieluń
Województwo
Łódzk.
Poczta i telegraf (telefon)
loco
Stacja kolejowa z odległością km.
loco 3 (P.K.P.) – kier.:
Herby Nowe – CZĘSTOCHOWA;
Herby Nowe – Tarn. Góry – KATOWICE;
Kępno – Ostrów Wlkp. – Pieszew – Środa – POZNAŃ;
loco 1 (Wieluń Miasto) – loco 3 (Wieluń Przeład.) – linja w. tor. – kier.: PRASZKA
Najbliższa linja komunikacyjna autobusowa z odległością km.
Wieluń —
– Bolesławiec – KĘPNO,
– Osiaków – Szczerców – Bełchatów – PIOTRKÓW,
– Rudniki – Krzepice – CZĘSTOCHOWA,
– Rudniki – PRASZKA,
– Sokolniki – Wieruszów – KĘPNO,
– Złoczew – Sieradz – Łask – Pabjanice – ŁÓDŹ
Sąd
Grodzki
Wieluń
Okręgowy
Kalisz
Urzędy parafjalne
loco (par. Św. Michała Archanioła) r
loco p, e -
{#7}
Wierusz. Urząd miejski w Wieruszowie; miejsce w źródle: http://www.wieruszow.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=80&Itemid=58
odpis: 04.07.2007, Maciej RógGenealogia rodu Wieruszów, założycieli i pierwszych dziedziców Wieruszowa, sięga swą historią XIII wieku, kiedy to przybyli do Polski prawdopodobnie z Niemiec, z Miśni nad Łabą w Saksonii. Słowo „wierusz” jest pochodzenia łacińskiego: ,,verus” znaczy prawy, rzetelny, szczery.
Wedle przekazów kronikarskich przodkowie Wieruszów byli „viri pacifici”, czyli „mężami czyniącymi pokój”, a nazwisko otrzymali „dla zachowania prawdy panu swemu”, czyli za wierność polskiemu władcy. Pierwszą postacią historyczną rodu był Lutold de Weruchs, o którym najstarszy zapis pochodzi z 1303 r., ale trudno tę datę wiązać z początkiem miasta Wieruszów.
[…]W II połowie XIV wieku ród Wieruszów stał się najliczniejszym rodem w wieluńskim (Wieruszów niegdyś przynależał administracyjnie do ziemi wieluńskiej), a jego przedstawiciele piastowali wówczas czołowe urzędy ziemskie, a najczęściej urząd sędziego.
[…]W II połowie XV wieku, kiedy wraz z ogólnym rozwojem ekonomicznym kraju, następuje rozwój nauki, szlachta coraz częściej zaczyna się kształcić. Dużą rolę odgrywał wówczas Uniwersytet Krakowski, do którego uczęszczali również Wierusze, m.in. Jan i Wojciech, a znacznie wcześniej studentem uczelni był Maciej, syn Piotra – założyciela Praszki. Na szczególną uwagę zasługuje jedna z osad, leżąca 18 km na południe od Wielunia, a są nimi Kowale, rodzinne gniazdo Kowalskich herbu Wieruszowa, które już w 1392 r. zostały nabyte przez Bernarda i jego brata Piotra. Losy i ciągłość rodowa Wieruszów nie skończyła się zatem, bezpośrednimi herbowczymi zostali bowiem Wierusze – Kowalscy z wyżej wymienionych Kowali. Powstały wówczas dwie główne linie Wieruszów. W Białej i Kowalach zwana Kowalskimi, w Praszce i Strojcu Praskimi. Inne linie Wieruszów ubożeją natomiast. W XVI wieku, w wyniku rozdrobnienia majątku i rozrostu rodziny, Kowalscy systematycznie tracą swoją czołową pozycję w wieluńskim. Sto lat później zubożenie rodziny jest jeszcze bardziej widoczne. Jak widać historia rycerskiego rodu Wieruszów jest niezwykle pasjonująca i bogata.
[…] -
{#8}
Wieluń. Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką,
straty.pl
odpis: 19.07.2008, Maciej Róg -
{#9}
Wieluń w zasobach łódzkiej biblioteki wojewódzkiej; miejsce w źródle: Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. J. Piłsudskiego, Zakład Technologii Informatycznych, 90-508 Łódź, ul. Gdańska 100/102 http://forgen.pl/viewtopic.php?f=19&t=6293&p=52649#p52649 www.wimbp.lodz.pl
Regestr czynszów dla Kolegiaty Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Wieluniu.odpis: 16.06.2010
1622-1705 Rps LXXVI - 1. 327 stron 33x10 cm
1606-1781 Rps LXXVI - 2. 181 kart 33x10 cm
1612-1798 Rps LXXVI - 3. 358 kart 33x10 cm
1579-1620 Rps LXXVI - 4. 241 kart 33x10 cm
Album multimedialny
Lista zdarzeń (223)
1: 1840.12.06
Rekordy linkujące
Wielun
