Pobliskie współrzędne geograficzne
odległość mierzona w linii prostej

Notatka

• {#1} Nie pomijam w upamiętnianiu wydarzeń mogących wzbudzać także niepokój, przypominających o smutku, bólu, wypadku, chorobie, śmierci, przemocy, czynie kryminalnym, zdarzeniach, którymi nieczęsto się chwalimy — ponieważ były częścią Czyjegoś życia, tworzyły bagaż doświadczeń tego lub kolejnego pokolenia, który również zasługuje na utrwalenie jako świadectwo czasów i człowieczeństwa pojedynczych Ludzi. Osoby, których zdarzenia dotyczą, nie były osobami publicznymi, ale również zasługują na upamiętnienie i zachowanie od niepamięci. Niektórym lektura takich zapisków może wydawać się trochę naruszaniem cudzej intymności. Jednak takie życie było, czasami przyjemniejsze, czasami mniej przyjemne. Dzięki utrwaleniu, poznajemy nieco, jakimi Ludźmi byli, jak funkcjonowali. Stają się nam bliżsi. Łatwiej empatią wczuć się w ich sytuację. Jak kiedyś napisałem:„Śladów dosłownie konkretnych osób na trasach rowerowych wcale nie szukałem. Moi przodkowie i krewni wszak pomników ani pałaców przy drogach po sobie raczej nie zostawiali. Co najwyżej z nazwisk na cmentarnych nagrobkach (jeszcze) nieznanych mi osób mogłem rozeznać, czy do niedawna ktoś z „moich” się tam uchował. Odwiedzić kościoły, które być może nawiedzali lub widywali jak ja z zewnątrz (oni z racji innego wyznania religijnego, ja ze względu na mój strój i zamknięte drzwi). Zobaczyć lokalne zabytki na otwartym powietrzu, które nie wymagały zabezpieczania mojego wędrownego dobytku na czas zwiedzania. Chciałem tylko krótko i symbolicznie być w miejscach, w których i Oni żyli. Widzieć niebo, na które patrzyli i pod którym przeżywali wydarzenia, które wyobrażałem sobie po lekturze metryk. Pooddychać tym powietrzem i przemierzać drogami, którymi i Oni podążali. Nim je wyasfaltowano i nadszedł smog. Chętnie wybierałem polny i leśny gravel, chyba że zbliżała się już wieczorna uczta komarów, much i innych bez wzajemności kochających mnie owadów”. Źródło: „Rowerem śladami przodków owczarzy” Parantele 6(2021) Śląskie Towarzystwo Genealogiczne we Wrocławiu (ISBN 978-83-959129-6-2 ISSN 2451-4136) s. 173; „Śladami przodków owczarzy” Odkrywca 7/2022 (282, ISSN 1505-6104) s. 26.

Źródła

• {#1} Groby, metryki i prasa dot. morderstwa Kowalskich https://www.facebook.com/rozek19/posts/10214846185174838
  Paweł Kowalski (syn Walentego i Anny z Biedlaków) i jego żona Rozalia Małys (córka Stanisława i Marianny z Pisulów) razem z pięciorgiem dziećmi (Antonina 20 lat, Wincenty 18 lat, Marianna 14 lat, Franciszka i Kazimiera) zostali zamordowani 22.12.1899 w Osieku, zgłosili Józef Danielewicz (68 lat) i Mateusz Małys (55 lat) — AP Kalisz PL/11 zespół 663/0 jednostka 27 ASC-UMZ Cieszęcin strony 329÷332 akty zgonu 1899/155÷161 pliki 171÷172.jpg Szukaj w archiwach 11/663/0/-/27 https://www.facebook.com/rozek19/posts/10214846185174838 zdjęcia grobu 10.10.2017 {personalia zastrzeżone}, Czesław Kroczak; tłumaczenia Margola, Jadwiga Bonkowska-Kluska
  
  Gazeta Kaliska informacyjno-anonsowa, R.7, nr 294 (29 grudnia 1899) s. 1, Biblioteka Narodowa mf. 55486, Polona uid 16100888 https://polona.pl/item/gazeta-kaliska-informacyjno-anonsowa-r7-nr-294-29-grudnia-1899,MTYxMDA4ODg/0/ „Bliższe szczegóły morderstwa popełnionego we wsi Osiek w pow. wieluńskim są następujące: oto syn włościanina Kowalewskiego Jakób, lat 25, będący widocznie chory umysłowo, rozdrażniony na rodzinę dla tego, że mu nie pozwoliła się ożenić według własnej wol, korzystając ze snu rodziców, zamordował ojca, matkę, siostry i służącą. Morderca aresztowany, zaraz przy pierwszym śledztwie, pryznał się do przestępstwa. Zachowanie się jego pod każdym względem wykazuje stan anormalny. Bliższe szczegóły tego sensacyjnego morderstwa podamy w najbliższym numerze naszego pisma”.
  
  Gazeta Kaliska Nr 292 z 24.12.1899 s. 2 pełne dane bibliograficzne wyżej https://polona.pl/item/gazeta-kaliska-informacyjno-anonsowa-r7-nr-292-24-grudnia-1899,MTYxMDA4ODU/1/ „Straszna zbrodnia. We wsi Osiek, gm. Galewice, pow. wieluńskiego, zamordowaną została rodzina włościańska Kowalskich, złożona z dziewięciu osób. Na miejsce wypadku wyjechali bezzwłoczne towarzysz prokuratora Gubin i sędzia śledczy do spraw ważniejszych, Akimowicz”.
  
  Gazeta Kaliska nr 295 z 30.12.1899 s. 1 https://polona.pl/item/gazeta-kaliska-informacyjno-anonsowa-r7-nr-295-30-grudnia-1899,MTYxMDA4ODk/0/ „Echa zbrodni w Osieku. Gdy straszna wieść o dokonanem morderstwie na rodzinie Kowalskich rozeszła się, wszystkich w okolicy poruszyło to do głębi, zamożny bowiem włościanin, ojciec 6-ga dzieci, powszechnie był tu szanowany i lubiany, a nawet przez 12 lat pełnił obowiązki wójta, które opuścił na własne żądanie. Paweł Kowalski miał osadę 90-morgową i 5 domów w Osieku.
  Najstarszy syn, 25-letni Jakób Kowalski, przed kilku laty wyruszył do Łodzi, gdzie pracował jako stolarz w różnych miejscach i zkąd latem b. roku powrócił do Łodzi. Nie był to jednak ten ulubieniec rodziców, pracowity i trzeźwy, jaki wyszedł do Łodzi, lecz wszystkie narowy łódzkich urwiszów znalazły grunt podatny w młodym chłopaku i we wsi całej nietylko rodzina, lecz i obcy poznać go nie mogli. Nie wstawał on razem z innemu dziećmi i rodzicami do pracy, nie uczęszczał do kościoła, matce kazał podawać sobie codziennie kawę i gotować mięso, czemu słuszne szemranie wywołał w całej rodzinie.
  Usłyszawszy odmowę, Jakób udał się do domu, gdzie spełnił przerażającą zbrodnię. Rodzina Kowalskich spała w trzech izbach: w głównej, w której sypiał również i morderca, spał stary Kowalski wraz z 4-letnią córką. Z niemi też najpierw zabójca się załatwił, zabijając toporem naprzód ojca a potem siostrę. Z pokoju tego udał się on do alkierza, gdzie na dwóch łóżkach spała matka i trzy siostry. Rozpłatanie głów nieszczęśliwym ofiarom było dziełem chwili zaledwie kilku…
  Z alkierza rozbestwiony zbrodniarz udał się do kuchni, gdzie kilku uderzeniami topora załatwił się ze służącą i jej kilkamiesięcznym dzieckiem. Nakoniec nie zapomniał się on o swym 15-letnim bracie, który spał w stajni, i tego też kilku uderzeniami toporem położył trupem.
  Początkowo ojcobójca miał zamiar uciec i w tym celu ubrał chomąto konia, lecz następnie zmienił projekt ukrycia śladów zbrodni i udał się z powrotem do mieszkania, powyciągał szuflady z komody, związał pościel ze swego łóżka i symulując w ten sposób rabunek, pobiegł na wieś budzić sąsiadów, opowiadając po drodze, że gdy przyszedł do domu zastał całą rodzinę zabitą, a jednemu z ludzi, którego spotkał w mieszkaniu, a który mu także groził toporem, odebrał węzeł z pościelą. Władze jednakże miejscowo zatrzymały zbrodniarza, który dziś w więzieniu kaliskim oczekuje zasłużonej kary.
  Dodać winniśmy że Jakób Kowalski niewielkiego wzrostu i słabej kompleksji, zadawał ciosy toporem z taką zręcznością, że prawie wszystkie ofiary otrzymały po kilkanaście ran, z których każda była bezwarunkowo śmiertelną”.
  
  jw. Gazeta Kaliska 296 z 31.12.1899 s. 1 https://polona.pl/item/gazeta-kaliska-informacyjno-anonsowa-r7-nr-296-31-grudnia-1899,MTYxMDA4OTA/0/
  
  Gazeta Kaliska 210 z 18.09.1900 s. 1–2 https://polona.pl/item/gazeta-kaliska-informacyjno-anonsowa-r8-nr-210-18-wrzesnia-1900,MTYxMDEyODc/0/

Album multimedialny

Metryki przodków Heli, Kazi, Jasi i Krysi z Rodaków 27.03.2022

Lista zdarzeń (80)

Rekordy linkujące