| treść |
zgniła gorączka — bardzo wysoka, śmiertelna - „Większe straty powodowały choroby zakaźne. Obecnie często trudno zidentyfikować dawne jednostki chorobowe, co wynika zwłaszcza z odmienności ówczesnego paradygmatu wiedzy medycznej od współczesnego, a co za tym idzie — z innego rozpoznawania, klasyfikowania, profilaktyki, podejścia do terapii etc. (…) Najbardziej dogodne warunki do rozpowszechniania się w wojsku miał tyfus plamisty, co wynikało z braku higieny, zwłaszcza w czasie działań wojennych. Zarazek dostawał się do organizmu przez ukąszenie lub zgniecenie zarażonej wszy, tego wówczas jednak nie podejrzewano. Nazywano tę chorobę różnie: choroba łożna, zgniła gorączka, węgierska gorączka, powietrze etc. Niektóre terminy były tożsame z innymi chorobami, co wynikało z wcześniej sygnalizowanych różnic. W opinii żołnierzy, przyczyną epidemii tyfusu plamistego miała być zanieczyszczona woda lub zepsute powietrze z rozkładających się zwłok i padliny. (…) Innym groźnym schorzeniem był dur brzuszny, powodujący wysoką śmiertelność, a przy tym przebiegający długo i ciężko, zwłaszcza w momencie wystąpienia powikłań. Dur brzuszny, z racji trudności aprowizacyjnych oraz braku nie zakażonej wody lub piwa, trapił przede wszystkim obrońców twierdz i obozów warownych” — Tadeusz Srogosz, „Choroby i śmierć żołnierzy armii koronnej i litewskiej w XVII wieku”, Kwartalnik Historii Kultury Materialnej nr 2/2016, ISSN 0023-5881, s. 192, Instytut Archeolgoii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk (Repozytorium Cyfrowe Instytutów Naukowych)
- Tyfus nazywano „zgniłą gorączką”, „gorączką szpitalną”, „febrą nerwową”, „łożnicą” (za:) Marek G. Zielinski, „Rejestracja chorób w kościelnych księgach zgonów ziem chełmińskiej i michałowskiej w XVIII i pierwszej połowie XIX w.”, Kwartalnik Historii Kultury Materialnej nr 1/2009, s. 56
- mgr Paula Wydziałkowska-Stawiska, „Epidemie w wybranych relacjach z podróży polskich podróżników XVIII wieku”, 31.10.2022, Pharmacopol (ISSN 2719-9304)
- „następnie dochodziło do maligny, zwanej zgniłą gorączką, co prowadziło bezpośrednio do śmierci” — taż, „Epidemia jako kategoria społeczna i prywatna w wybranych relacjach z podróży polskich podróżników XVIII wieku” (w:) „Acta Uroboroi. W kręgu epidemii”, Mateusz Dąsal (red.), Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, ISBN 9788394947132, s. 127; maligna: „wysoka gorączka z zaburzeniami świadomości i majaczeniem” (Internetowy słownik języka polskiego PWN)
|
