[…]
Zaproszeni goście (wśród nich także prof. Adam Zybura oraz Dorota Gołębiowska — M.R.) byli mile zaskoczeni, że pamięć o ich dziadku przetrwała tyle lat i jest nadal żywa wśród całej społeczności Dęby. Z wielkim wzruszeniem wysłuchali wspomnień z czasów szkolnych Pani Weroniki Jachyry. Dotyczyły one trudnych, przedwojennych lat 30-stych. Bronisław Zybura wraz z żoną Marią uczyli okoliczne dzieci i od długiego czasu z wielkim zaangażowaniem pracowali nad zwiększeniem zainteresowania oświatą i kulturą mieszkańców Dęby. Byli bardzo lubianymi nauczycielami, a Pan Bronisław był dla niej jak „drugi Tata”. Podkreślała jak dużo zawdzięczali uczniowie i mieszkańcy zaangażowaniu ówczesnego kierownika szkoły. Wszyscy goście mogli dowiedzieć się wielu interesujących ciekawostek z życia przyszłego patrona szkoły. Profesor Adam Zybura podkreślił, że wiele szczegółów z życia dziadka było mu nieznanych, gdyż jego babka (Maria Zybura) o wielu faktach nie chciała wspominać, ze względu na ówczesną sytuację polityczną.
Dużym zaskoczeniem było wręczenie gościom przez Józefa Antończyka aktu zgonu Bronisława Zybury z obozu koncentracyjnego Auschwitz z dnia 14 kwietnia 1943 roku. Wszyscy zebrani mogli się dowiedzieć, że podczas II wojny światowej prowadził on działalność konspiracyjną (nasłuch radiowy). Po jej wykryciu przez gestapo, Bronisław Zybura uciekł i przyłączył się do partyzantów. Hitlerowcy aresztowali jego syna Mieczysława, któremu grozili śmiercią. Pan Bronisław[,] chcąc go ratować[,] bez wahania oddał się w ręce okupantów. Mieczysława uwolniono, natomiast ojca wywieziono do obozu koncentracyjnego. Poświęcił swoje życia za życie syna. Ta dramatyczna historia utwierdziła wszystkich w przekonaniu, że Bronisław Zybura był osobą nietuzinkową, a wybór jego osoby na patrona szkoły jest jak najbardziej trafny i uzasadniony.
[…]