genealogia.mrog.org
Strona główna  •  Nawigacja  •  Wyszukiwarka  •  Oznaczenia graficzne  •  Formularz kontaktowy  •   •  Zasady korzystania

narodziny Wincenty Krzemiński

rodzaj zdarzenianarodziny
data zdarzenia
w sobotę 3 kwietnia 1852 r.
172 lata, 8 miesięcy i 11 dni temu (na dzień 14.12.2024)
 Baran
miejsceStrojec, obecnie POL‑OP
Europa, Związek Niemiecki, Prusy, powiat oleski, gmina Praszka, Strojec —— współcześnie: Europa, Polska, województwo opolskie, powiat oleski, gmina Praszka, Strojec
dzieckoWincenty Krzemiński
ojciecSzymon Krzemiński [rodzice: Paweł, Elżbieta]
(35 lat, 5 miesięcy i 7 dni; zobacz też małżeństwo – 10 lat, 2 miesiące i 4 dni wcześniej)
matkaBalbina Janiszewska po mężu Krzemińska [rodzice: Marcin, Tekla]
(29 lat, 3 miesiące i 19 dni)
zmarła 5 miesięcy później4 września 1852 r.
świadek metrykalnyJakub Kokot [rodzice: Adam, Łucja]
(37 lat, 8 miesięcy i 21 dni)
karbowy
urzędnik rejestrujący narodzinyks. Antoni Michał Wolicki
(59 lat)
świadek metrykalny (drugi)Jan Pośpiech

Notatka

  • {#1} Karbowy:
    • Wikipedia (hasło) — niższy urzędnik (oficjalista) dawnych dworów szlacheckich, nadzorujący pracę chłopów na roli (polu) za pomocą kija, który nacinano (karbowano), ewidencjonując karbami ilość wykonanej pracy. Na koniec kij dzielono na 2 części, tak aby karby były widoczne na obu częściach, jedna zostawała u karbowego, drugą dostawał chłop, co zabezpieczało przed fałszowaniem. Miał złą opinię.
    • Waldemar Fronczak, forum PTG 15.05.2008 (dziękuję!):„nie zawsze i nie wszędzie bywało jednakowo. W okolicach Głowna, w majątkach, karbowy nadzorował roboty ręczne w podwórzu, gdzie był gospodarzem, utrzymywał porządek w stodołach i przy stawianiu stert, za które był odpowiedzialny. Gdy fornale przywozili wozami snopy z pól, musieli głośno licząc podawać je widłami na »warztę«. Gdy fornal doliczył do … »osiem-dwadzieścia, dziewięć-dwadzieścia« – zaznaczał nieco głośniej: »pół kopy!« i liczył dalej w następujący sposób: »jeden-półkopy, dwa-półkopy… itd. Kiedy zbliżał się [do] sześćdziesięciu, krzyczał na całą stodołę: »Kopa!«[,] wtedy rolą karbowego było odkrzyknięcie[:] »Dawaj drugą«[,] przez co dawał dowód, że przyjął zgłoszenie i jest zgodne z jego obliczeniami. Przy tym nożem nacinał jeden »karb« na ładnie wystruganym kołeczku długości łokcia. Co dziesiąty karb, wyrzynał ukośny krzyżyk. Tak naznaczony kołek wraz z ustnym raportem, zdawał karbowy codziennie w kancelarii majątku. W dokumentach majątków, można jeszcze spotkać zeszyty[,] w których odnotowywano takie właśnie raporty”.
    • karb – Muzeum EtnograficzneKrakowie
    • karbowy, rys. Karol Młodnicki, na podstawie: Henryk Rodakowski, Tygodnik Ilustrowany, Warszawa Tom XV Nr 376 13.03.1875 s. 168, Biblioteka Cyfrowa Uniwersytetu Łódzkiego (Pałahicze, por. Antykwariat Poliart Beata Kalke, 42-690 Koty, dziękuję!)
    • karbowy bez głowy (zapis oryginalny oraz Anny Wójcik ur. 1874) – nuty i słowa piosenki ludowej ze zbiorów prof. dr. hab. Adolfa Dygacza z Muzeum Górnośląskiego Parku Etnograficznego w Chorzowie
Identyfikator rekordu: MR10285-B
Ostatnie zmiany: 17.02.2024
Polityka prywatności:
  • wyszukiwarki internetowe — nie
Zaproponuj zmiany
Stworzono w aplikacji JSFamilia