Grażyna Kalinowska na pierwszej komunii świętej wśród rodziny

Grażyna Kalinowska na pierwszej komunii świętej wśród rodziny

rodzaj obiektu	fotografia
stworzenie obiektu	05.06.1955 (Brzeg)
przechowywanie	19.08.2018 »» teraz (Wieluń), {personalia zastrzeżone} ..... »» 19.08.2018 (Wieluń), Janusz Pawłowski ostatnio, Album rodzinny Janusza Pawłowskiego, miejsce w repozytorium: strona 15
kogo lub czego dotyczy ×20	pierwsza Komunia Święta 1955.06.05 Brzeg Grażyna Róg {personalia zastrzeżone} Apolonia Hofman z domu Kalinowska (54 lata, 1 miesiąc i 29 dni) Adam Hofman (57 lat, 2 miesiące i 9 dni) Helena Kuliberda z domu Rodak (40 lat, 4 miesiące i 16 dni) Jan Rodak (61 lat, 7 miesięcy i 9 dni) Stanisław Kuliberda (46 lat) {personalia zastrzeżone} {personalia zastrzeżone} Grażyna Róg z domu Kalinowska (9 lat) {personalia zastrzeżone} {personalia zastrzeżone} {personalia zastrzeżone} Józef Pietras (52 lata, 8 miesięcy i 15 dni) Weronika „Walentyna” Pietras z domu Kalinowska (48 lat, 3 miesiące i 24 dni) Ludwika Rodak z domu Zapłotna (59 lat i 1 miesiąc) Janina Pawłowska z domu Rodak (36 lat, 3 miesiące i 17 dni) Jerzy Wojciechowski (25 lat i 4 miesiące) Stanisław Juliusz Kalinowski (39 lat, 6 miesięcy i 20 dni) Kazimiera Kalinowska z domu Rodak (38 lat, 7 miesięcy i 12 dni)
zobacz też	Bez nazwy Bez nazwy Bez nazwy

Notatki

{#1} Publikując prywatne niektóre dane i źródła, nie chcę naruszać praw żyjących ani praw autorskich. Jeżeli chcesz, bym coś usunął, skontaktuj się ze mną.
{#2} Chroniąc prywatność i wizerunek żyjących i niedawno zmarłych, jednocześnie publikuję niektóre (wybrane konkretne) ich dane (imiona i nazwiska, daty, miejsca) oraz prywatne źródła (korespondencję pomiędzy krewnymi, rękopisy, dokumenty i fotografie), ponieważ są istotne dla rodziny, zasługują na pamięć. Powinny być utrwalone jako świadectwo więzi rodzinnych, czasów i człowieczeństwa pojedynczych Ludzi. Dla kolejnych przechowawców wiedza taka była ważna, skoro ją zachowano, nie zniszczono jej. Osoby, których dotyczą, nie były publiczne, ale również zasługują na upamiętnienie i zachowanie od niepamięci. Źródła zawierają odniesienia do zwykłych relacji międzyludzkich, elementów życia codziennego i rodzinnego. Są pisane różnym językiem, często codziennym, potocznym, zwykłym, z błędami. Niektórym lektura takich zapisków może wydawać się trochę naruszaniem cudzej intymności. Jednak warto takie artefakty zachowywać. Dzięki nim, poznajemy nieco, jakimi Ludźmi byli, jak funkcjonowali. Stają się nam bliżsi. Łatwiej empatią wczuć się w ich sytuację. Jak kiedyś napisałem:„Śladów dosłownie konkretnych osób na trasach rowerowych wcale nie szukałem. Moi przodkowie i krewni wszak pomników ani pałaców przy drogach po sobie raczej nie zostawiali. Co najwyżej z nazwisk na cmentarnych nagrobkach (jeszcze) nieznanych mi osób mogłem rozeznać, czy do niedawna ktoś z „moich” się tam uchował. Odwiedzić kościoły, które być może nawiedzali lub widywali jak ja z zewnątrz (oni z racji innego wyznania religijnego, ja ze względu na mój strój i zamknięte drzwi). Zobaczyć lokalne zabytki na otwartym powietrzu, które nie wymagały zabezpieczania mojego wędrownego dobytku na czas zwiedzania. Chciałem tylko krótko i symbolicznie być w miejscach, w których i Oni żyli. Widzieć niebo, na które patrzyli i pod którym przeżywali wydarzenia, które wyobrażałem sobie po lekturze metryk. Pooddychać tym powietrzem i przemierzać drogami, którymi i Oni podążali. Nim je wyasfaltowano i nadszedł smog. Chętnie wybierałem polny i leśny gravel, chyba że zbliżała się już wieczorna uczta komarów, much i innych bez wzajemności kochających mnie owadów”. Źródło: „Rowerem śladami przodków owczarzy” Parantele 6(2021) Śląskie Towarzystwo Genealogiczne we Wrocławiu (ISBN 978-83-959129-6-2 ISSN 2451-4136) s. 173; „Śladami przodków owczarzy” Odkrywca 7/2022 (282, ISSN 1505-6104) s. 26.